van Tornio naar Lulea

Week 31; Woensdag 3 augustus;
We zijn aangekomen in Luleå.
Deze stad ligt in de streek waar de ijskap in de laatste ijstijd als laatste gesmolten is.
Hierdoor rijst het land nu nog steeds met 1 cm per jaar.

Het onweert deze ochtend, maar blijft steeds op afstand, dus gaan we op de fiets naar Gammelstad; Church Town. Het oude Luleå, was duizenden jaren geleden een klein eiland en lag 10 meter lager dan vandaag.
Al snel werd er een houten kerkje gebouwd en er vestigde zich boeren en vissers.

Luleå en de kerk werden steeds belangrijker en er werd een stenen kerk gebouwd in de 15 de eeuw.
Er was welvaart en rijkdom, dus er was geld voor pracht en praal in de kerk, het altaar met 3D afbeeldingen werd in Antwerpen aangekocht in 1520.
The Chuch town betekent dat boeren en vissers die ver van de kerk woonde hier een cottage hadden. In het weekend kwamen ze met hun gezinnen naar Luleå om de kerkdiensten bij te wonen.
Het sociale leven speelde natuurlijk ook een belangrijke rol in deze weekenden.
De familie nieuwtjes, streeknieuws en politiek werden besproken met elkaar.
Er was een gerechtshof aanwezig en als er een verdachte voorgeleid werd was de gehele bevolking aanwezig.

Door het jaar heen werden er markten, familiedagen en vrijgezellen bijeenkomsten georganiseerd en was het hier een drukte van jewelste.

Maar het land bleef rijzen en in 1649 lag de haven bijna droog en kon er niet meer gehandeld worden, het eiland was geen eiland meer, maar lag vast aan het land.
Wilde ze weer handel drijven moesten ze dichter naar de kust. Dus heel Luleå verhuisde naar de kust van de Botnische golf 10 km verder, waar het nu nog ligt.

Gammelstad is een toeristische oude stad waar nog steeds de cottages van verschillende families staan, zoals ze al honderden jaren staan. Piepkleine huisjes een beetje weggezakt tegen elkaar, en alleen in het weekend ( soms nog) bewoond.

Week 31; Vrijdag 5 augustus;
We brengen een bezoek aan het spoorweg museum in Karlsvik.
Bij binnenkomst is er eerst uitleg over de aanleg van het spoor van Luleå naar Narvik.

Daarna bezoeken we de loodsen met een giga grote trein die in het verleden de baan sneeuwvrij maakte door middel van een hele grote propeller voor op de loc.
Vele stoom locomotieven, en loc’s op stroom d.m.v. gigantisch veel accu’s of omvormers.
Langs de spoorbaan stonden gebouwen die de stroom doorgaven. Indrukwekkend.

Houten wagons, met daarin originele banken.
Verrassend was ook dat je bijna overal in mocht, dus veel te zien.

Het tweede deel was buiten, en hier stonden zowel locomotieven als wagons opgesteld, veelal waar ze de ijzererts mee vervoerde.
Er was een spoor baan carrousel, om de locomotieven op het juiste spoor te rangeren of naar de werkplaats.

Aan de overkant van het museum was een ijzer fabriek geheel verwoest, slechts de fundamenten nog zichtbaar.
Deze fabriek was zeer florerend in begin 1900, met een eigen station, en spoorbaan.
Echter na de eerste wereld oorlog kwam de teloorgang en diegene die de noodlijdende fabriek opkocht liet letterlijk alles slopen. Einde werk voor 3000 werknemers.

Week 31; Zaterdag 6 augustus;
We bezoeken vandaag open lucht museum Hågnan.
Het is een streek museum, waar verschillende woningen, boerderijen, stallen en schuren zijn opgesteld.
Alles uit het verleden.
In die tijd waren voorraad schuren erg belangrijk, hierin werd het voedsel voor de winter opgeslagen in tonnen en kisten.
Ook waren er bakhuizen die in de zomer als zomerhuisje fungeerde.
Omdat er een Thais festival georganiseerd werd in het museum, waren er minder gebouwen open.


Week 31, zondag 7 augustus 2016,

Vandaag hebben we op een eiland gewandeld, midden in de zee.
Althans dat was zo, 10.000 jaar geleden na het smelten van het ijs van de laatste ijstijd.

Toen was dit een eiland in de zee en nu is het een berg van 139 meter hoog. De “Bälingeberget”.

Rondom de top van de berg kun je nog steeds de golfslag van de zee zien, aan de keien die in een overgrote meerderheid aanwezig zijn, èn waar hevige stormen hebben plaatsgevonden.

Telkens kun je zien dat de zee zich weer verder terugtrok, en het eiland groter en groter werd.

Als je nu een panoramafoto maakt (zie de foto’s) herken je helemaal niks meer van dat voormalige eiland.

Het is zo bijzonder deze omgeving.

Na de “beklimming” van het eiland keren we terug naar de camping om verder te genieten van deze zonnige dag.